Het is belangrijk dat ouders –als zij uit elkaar gaan- goede afspraken maken om het leven van hun kind in twee huizen harmonieus en (zo) voorspelbaar (mogelijk) te laten verlopen.
In 2009 is de Wet bevordering voortgezet ouderschap en zorgvuldige scheiding ingevoerd. Onderdeel daarvan was de invoering van het ouderschapsplan. De gedachte hierachter was dat ouders vroegtijdig nadenken over de invulling van het ouderschap na scheiding en hierover afspraken maken om onnodige conflicten te voorkomen.
Uitgangspunt is dat ouders samen de zorgregeling vormgeven en hun kind(-eren) samen blijven opvoeden. Soms lopen de afspraken tussen ouders onderling moeizaam of blijkt het – ondanks alle goede bedoelingen- toch lastig samen op één lijn te komen. Met behulp van de mediator komt het gesprek over het ouderschapsplan vaak makkelijker op gang en kan ook aandacht worden gegeven aan de verbetering van de communicatie.
Wat moet er geregeld worden in een ouderschapsplan? In de wet staat alleen dat ouders van minderjarige kinderen afspraken moeten maken wie van hen wanneer voor de kinderen zorgt, hoe zij de kosten van de kinderen verdelen en hoe zij elkaar als ouders blijven informeren en op welke manier zij de kinderen (afhankelijk van hun leeftijd) hebben betrokken bij het opstellen van het plan.
Op het internet zijn heel wat modellen als voorbeeld te vinden. Als mediator werk ik vaak met het (recent vernieuwde) vFAS model ouderschapsplan, maar ouders bepalen zelf welk plan zij kiezen als uitgangspunt.
Belangrijk is dat de ouders het model als handvat gebruiken om met elkaar te overleggen. Uiteraard over praktische zaken (op welke dagen zijn de kinderen bij ieder van de ouders gedurende de week, tijdens de vakanties en feestdagen/bijzondere dagen; hoe verdelen we de kosten, het vervoer, het contact met de andere ouder).
Maar ook over de manier waarop jullie de opvoeding in de nieuwe situatie vorm willen geven. Het is mooi als de behoeften van je kind hierbij leidraad kunnen zijn: wat heeft je kind nodig, wat wil je je kind meegeven, wat waardeer je in elkaar als ouder, welke regels wil je met de kinderen afspreken (en je daar ook aan houden). Op welke manier blijven we met elkaar in contact over het welzijn van onze kinderen. Bijvoorbeeld en vast moment voor ouderoverleg om te reflecteren over het wel en wee en de ontwikkeling van jullie kinderen. Dan voelen de kinderen ook: jullie zullen er als ouders altijd voor hen zijn, ook al wonen jullie niet meer bij elkaar.
In 2009 is de Wet bevordering voortgezet ouderschap en zorgvuldige scheiding ingevoerd. Onderdeel daarvan was de invoering van het ouderschapsplan. De gedachte hierachter was dat ouders vroegtijdig nadenken over de invulling van het ouderschap na scheiding en hierover afspraken maken om onnodige conflicten te voorkomen.
Uitgangspunt is dat ouders samen de zorgregeling vormgeven en hun kind(-eren) samen blijven opvoeden. Soms lopen de afspraken tussen ouders onderling moeizaam of blijkt het – ondanks alle goede bedoelingen- toch lastig samen op één lijn te komen. Met behulp van de mediator komt het gesprek over het ouderschapsplan vaak makkelijker op gang en kan ook aandacht worden gegeven aan de verbetering van de communicatie.
Wat moet er geregeld worden in een ouderschapsplan? In de wet staat alleen dat ouders van minderjarige kinderen afspraken moeten maken wie van hen wanneer voor de kinderen zorgt, hoe zij de kosten van de kinderen verdelen en hoe zij elkaar als ouders blijven informeren en op welke manier zij de kinderen (afhankelijk van hun leeftijd) hebben betrokken bij het opstellen van het plan.
Op het internet zijn heel wat modellen als voorbeeld te vinden. Als mediator werk ik vaak met het (recent vernieuwde) vFAS model ouderschapsplan, maar ouders bepalen zelf welk plan zij kiezen als uitgangspunt.
Belangrijk is dat de ouders het model als handvat gebruiken om met elkaar te overleggen. Uiteraard over praktische zaken (op welke dagen zijn de kinderen bij ieder van de ouders gedurende de week, tijdens de vakanties en feestdagen/bijzondere dagen; hoe verdelen we de kosten, het vervoer, het contact met de andere ouder).
Maar ook over de manier waarop jullie de opvoeding in de nieuwe situatie vorm willen geven. Het is mooi als de behoeften van je kind hierbij leidraad kunnen zijn: wat heeft je kind nodig, wat wil je je kind meegeven, wat waardeer je in elkaar als ouder, welke regels wil je met de kinderen afspreken (en je daar ook aan houden). Op welke manier blijven we met elkaar in contact over het welzijn van onze kinderen. Bijvoorbeeld en vast moment voor ouderoverleg om te reflecteren over het wel en wee en de ontwikkeling van jullie kinderen. Dan voelen de kinderen ook: jullie zullen er als ouders altijd voor hen zijn, ook al wonen jullie niet meer bij elkaar.